Heerlijk! December is voorbij en ook de persoonlijke feestdagen, waaronder mijn eigen verjaardag, zijn gevierd. Het is, na kerst en oud en nieuw, nu niet het meest ideale moment om mensen taart voor te zetten, maar gelukkig is het goedgekomen want 'de letterlijke koek is op', alle feestdagen zijn voorbij en een fris nieuw jaar én levensjaar ligt voor me.
Een fijn vooruitzicht dit keer. Ik heb plannen en ideeën genoeg en ben dankbaar voor het feit dat de basis voor mijn coachpraktijk Puur Zicht nu is gelegd.
Maar nu is het ook een beetje afwachten. Wat gaat het brengen? Het is voor mij weer een leermoment in het ontwikkelen van meer geduld, vertrouwen en geloof.
Geduld dat er voor alles een tijd is en daarin leer ik tegelijkertijd ook omdenken. Na een periode druk bezig te zijn geweest, met het afronden van de opleiding en het opzetten van mijn coachpraktijk, mag en kan ik nu wat rustiger aan doen en ben ik dankbaar voor alles wat dit alles nu al heeft gebracht. Ik kan mijn aandacht weer wat meer op vandaag leggen en er gewoon Zijn. Ook heel belangrijk.
Ik mag opnieuw leren vertrouwen dat God mij leidt en dat ik, in mijn enthousiasme, niet voor Hem uit hoef te rennen. Dat is namelijk mijn valkuil. Maar ik wil, samen met Hem, deze nieuwe uitdaging aan gaan. Zonder deze waardevolle samenwerking houd ik het gewoonweg niet vol. Die les heb ik wel geleerd.
Daarnaast mag ik geloven in de coaching die ik aanbied. Ik merk dat ik, nu de website staat, soms kan twijfelen, want mensen komen natuurlijk niet met bosjes tegelijk binnenlopen. Maar wanneer ik dan weer even de tijd neem om na te denken over mijn aanbod, dan wordt ik weer enthousiast. Ja, de TotalBalance methode, waar ik o.a. mee werk, is effectief en compleet. Daarnaast geloof ik dat coachen het talent is wat ik gekregen heb. Ik merk het in de energie, creativiteit en inspiratie die ik hiervoor mag ontvangen. Zo kreeg ik afgelopen week, tijdens het coachen, het mooie compliment dat ik 'de juiste vragen kan stellen' en mijn cliënt bedankte mij 'voor alles'. Wat een fijne bevestiging was dat! Want die heb ik, als ik eerlijk ben, in dit begin stadium nog best nodig.
Ik vergelijk mijzelf, in deze nieuwe startfase, met onze jongste zoon. Een peuter die, zodra je met hem naar buiten gaat, voor je uit gaat rennen. In zijn enthousiasme rent hij alles achterna wat hem, op dat moment, interesseert. Hij overziet nog niet welke gevolgen zijn stapjes kunnen hebben en ik moet hem dan ook best vaak bijsturen of terugroepen, zodat hij niet blindelings oversteekt of de verkeerde kant op gaat. En vaak holt hij zo hard door, dat hij struikelt en omvalt.
Ook ik overzie niet hoe mijn weg zal gaan. Het lijkt mij dan ook het meest effectief om naast en vooral mét God te blijven wandelen, maar als ik eerlijk ben vind ik dat af en toe best lastig!
Ik vraag erom en vertrouw erop dat, als ik dan in mijn enthousiasme weer eens vooruit ren, Hij mij dan ook terugroept en bijstuurt. En mocht ik ook, net als mijn zoontje struikelen en vallen, dan weet ik dat Hij klaar staat om mij op te vangen en helpt Hij me weer opstaan. Ik mag in verbondenheid met God en door Zijn genade, in vrijheid leven. Hoe fijn en geweldig is dat!
Hoe ervaar jij jouw leven zo aan het begin van 2020? Rennend en misschien wel struikelend of rustig wandelend en in verbondenheid met God én met jezelf?
Liefs, Coline
_edited.png)
Comments