Even niks?!

'Eindelijk, vakantie!' dacht ik vorige week toen ik de website van Puur Zicht, met een druk op de knop, lanceerde. En daarmee sloot ik direct een hele drukke periode af. Het waren intensieve maanden geweest en hoewel ik het gevoel had dat het allemaal wel 'lekker' ging; valt het me nu op dat het me toch meer energie heeft gekost dan ik dacht. De afgelopen week was goed, maar werd toch ook weer snel gevuld met de voorbereidingen van kerst, familiebezoekjes, het afzwemmen van mijn zoon, etc.

En toen was het opeens vandaag. De eerste dag zonder afspraak op de agenda. De eerste echt vrije dag na een ratrace. Wat een gekke gewaarwording was dat! Gelukkig weet ik altijd weer mijn vrije dagen op te vullen met 'alles' wat er nog is blijven liggen en wat nog gedaan 'moet' worden. Dus zijn we met het hele gezin op stap gegaan en hebben we voor de jongens weer degelijke schoenen kunnen vinden. De rest van de dag werd gevuld met spelletjes, knutselen, koken, eten, etc. Maar juist op de momenten, tussendoor of 's avonds, wanneer ik even niets hoef, ervaar ik een soort van rusteloosheid. Je zou het ook verveling kunnen noemen. Ik merk dat nu de structuur weg is, ik minder tijd maak voor God. Is dat erg? Nee, natuurlijk niet. Maar ik ervaar wel een soort van direct gevolg, een leegte. Ik heb deze stilte momenten blijkbaar nodig om op te laden. Vaak maak ik deze momenten vrij wanneer de kinderen weg zijn, Jan Wout werkt en de jongste twee op bed liggen. Dan pak ik een moment waarin ik lees, bid of stil ben met God. De afgelopen week waren er geen vaste vrije momenten. Dat is logisch, iedereen is hier vrij, maar het valt me op dat ik ze onbewust mis. Gisterenavond bedacht ik het me toen ik, op de bank hangend, weer een film zat te kijken. Het leek, na een drukke dag met de kids, de meest snelle manier van ontspannen. Het bleek niet echt te werken. Ik werd er eerder onrustig van. Vannacht bedacht ik dat ik die stille momenten mis. Ik heb ze nodig om op te laden. Ja, zelfs in de vakantie. Misschien wel juist in de vakantie.

Ik ben dankbaar dat ik vannacht dan ook weer die roep mocht voelen om zo'n stilte moment te houden. Want daar was, in de stilte van de nacht, alle tijd voor. In plaats van leegte, kwam daar het gevoel van loslaten en rust. Het was goed!

Ik heb geleerd dat ik ingeplugd moet blijven met God, ondanks dat ik vakantie heb.

Zonder Hem laad ik niet op, zo simpel is het!

Hoe laad jij op tijdens je vrije dagen?

Liefs, Coline